કાગળ અને કલમ

કાગળ અને કલમ ! ભલે તારી મારી રાશી એક મિથુન . આપણા બન્નેના કામમાં આસમાન જમીનનો ફરક ! ભલેને તું ગમે તે કહે પણ મારા વગર તારી શું કિમત ? મારે ને તારે કરવા કામ સંગે . તારીને મારી જોડી કેવી સુહાની ! આપણ બંનેની અમર કહાની ! કાગળ અને કલમ વચ્ચેનો સંવાદ ગમ્યો ?

૩૦ જાન્યુઆરી, ૨૦૨૩

પૂજ્ય બાપુનો નિર્વાણ દિવસ એટલે ૩૦, જાન્યુઆરી ૧૯૪૮. સમગ્ર દેશમાં અરે સમગ્ર વિશ્વમાં સન્નાટો છવાઈ ગયો હતો. ભારતના દરેક નાગરિકના મુખે બાપુનું નામ ખૂબ આદરપૂર્વક લેવાય છે. વિશ્વભરમાં તેમના નામના ડંકા વાગે છે. ” દે દી હમે આઝાદી બિના ખડગ બિના ઢાલ સાબરમતિકે સંત તુને કર દિયા કમાલ”. એ વાત આજે સહુને ગળે ઉતરતી નથી.

પ્રજાસત્તાક દિવસ, ૨૦૨૩

આજનો મંગલકારી દિવસ ભારતની જનતાને હૈયે રમે છે. સહુને આજના દિવસની શુભેચ્છા. આપણે ૧૯૪૭ પછી ક્યાંથી ક્યાં સુધીની મુસાફરી કરી અને હજુ ચાલુ છે. ૨૬ જાનુઆરી ૧૯૫૦ ભારતના ઈતિહાસમાં સુવર્ણ અક્ષરે લખાયો.રાહમાં રોડાં આવ્યા. કેટલા યુદ્ધ થયા ? છતાં આપણે હરણફાળ ભરી આગળ ધપી રહ્યા છીએ. “વૈવિધ્યતામાં એકતા” એ આપણા દેશનો મહાન ગુણ છે. તેનો

ખાલીપણાને આમંત્રણ

ભરેલાથી ખાલીપણાનો અહેસાસ’. ‘નજદિક હોવા છતાં દૂર’ ચિત્તની દશા. ‘છે, છે ને નથી, નથી’ નો અવિરામ અટૂટ ખ્યાલ. આપણા સહુના જીવનમા  ડર તેમ જ દ્વિધા ખૂબ અગત્યનો ભાગ ભજવે છે. જો તેમાં શંકાનું આરોપણ થાય તો હર્યાભર્યા સંસારને વિરાન થતાં સમય લાગતો નથી. શકાનું બીજ રોપાય અને તેને અંકુર ફૂટે  તે પહેલાં તેનો નાશ થાય

સાવરણી–વેક્યુમ ક્લિનર

આજે સાવરણી આનંદથી ઝુમી ઉઠી વેક્યુમ ક્લિનરે હાર મારી. ડૂસકાં ભરીને રડી રહ્યું હતું. વેક્યુમ ક્લિનરે ખૂબ દલીલ કરી, હારી થાકીને પગે પડ્યું. સાવરણી તારી આગળ હાર માની લઉં છું. મને કહે હું શું કરું કે લોકો મારો ઉપયોગ કરે. તને ખબર છે મારા ઉપયોગથી લોકોનો સમય કેટલો બચે છે ? સાવરણીએ લાંબો શ્વાસ લીધો.

કપાયો છે ! ૧૪ જાન્યુઆરી, ૨૦૨૩

પતંગ ચગાવવાના દિવસો છે. જલસા કરો જયંતિલાલ. લોકો પતંગ કાપે ત્યારે બૂમો પાડે, કાઈપો છે. આજે અભિષેકને બૂમો પાડવાનો અવસર સાંપડ્યો, “કપાયો છે”. દુનિયા કરતાં અવળું વિચારે તેનું નામ ‘અભિષેક’. નાનો રુપો દોડતો દોડતો આવ્યો. મા, મને કપાયેલો પતંગ મળ્યો. હું ટાંકી પર ચડીને ઉડાવીશ. કંકુ, રુપાને ખુશ જોઈ હરખાઈ. સવારથી રડતો હતો પતંગ અને

અણધાર્યું આવ્યું

તારા આગમનનો ના કોઈ અણસાર ** તને ભેટીને જીવન રિસાય **તારું આવવું અનિશ્ચિત છે **આજે કે કાલે સવારે કે સાંજે **વરસાદ ઠંડી કે બળતે બપોરે **તારૂં આવવું અનિશ્ચિત છે **ઉઘાડી બારીએ કે બંધ દરવાજે **પવન પાલવડે કે વિજળીના વેગે **તારું આવવું અનિશ્ચિત છે **તને પામીને મુક્તિ મેળવાય **સંકલ્પો વિકલ્પો દૂર થાય **તારું આવવું અનિશ્ચિત છે

ઓહ, એમ વાત છે !

પ્યાર થયો ત્યારે અવનવી લાગણીઓ ઉદભવી હતી. જીવનમાં પહેલીવાર થયો હોય તેની મજા કંઈ ઔર છે. તેમાં ઉંડા ઉતરવાને બદલે રાચવાની મજા આવતી હતી. જેની સાથે લગ્ન થવાના હતા એનો પ્યાર એ આનંદની વાત હતી. ૨૦ વર્ષની ઉમર અને પ્રેમનું પાંગરવું. જોગાનું જોગ કહેવાય. આજે માધવી ભૂતકાળમાં ડૂબી, તેમાં ડચકાં ખાઈ રહી હતી. હવે રહી

શોધ

માધવીએ મોટી દીકરીનું નામ મધુ રાખ્યું. નાની દીકરીનું નામ રાખ્યું સુધા. સુધીર અને માધવીએ પ્રેમ લગ્ન કર્યા હતાં. બન્ને એ નક્કી કર્યું હતું જો દીકરી આવે તો કયા નામ રાખવા અને દીકરો આવે તો કયા નામ રાખવા. કહેવાય છે,’ પ્રેમ લગ્ન માત્ર આંધળુકિયા હોય છે. ‘ એ વાત સો ટકા સાચી નથી. આમ તો માતા

શું થશે ?

આજે પરિણામ આવવાનું હતું. ઘરમાં બધાના જીવ અદ્ધર હતાં. જેનું પરિણામ આવવાનું હતું એ શાંતીથી બગિચામાં લટાર મારી રહી હતી. તેના પેટનું પાણી પણ હાલતું ન હતું. મમ્મી અને પપ્પા તેને બારીમાંથી નિરખી રહ્યા. તેમને નવાઈ લાગી ‘શાન’ જરા પણ વિચલિત કેમ નથી ? શું પાસ થશે કે નહી તેનો પણ ડર નથી કે પછી