યાદ
અનજાણ હતા સાથી બન્યા બિછડ્યા***** યાદોમાં જડાઇ ગયા
બાહોંમા સમાવી આલિંગી, અળગી થઈ**** યાદોમાં જડાઈ ગયા
ફોનની ઘંટડી વાગી, દોડી, ‘રોંગ નંબર’***** યાદોમાં જડાઈ ગયા
પ્રેમાળ અવાજનો અંદાઝ ભણકારાનો સાદ*** યાદોમાં જડાઈ ગયા
પ્રેમ અનહદ થઈ ગયો,રહ્યો માત્ર અહેસાસ***** યાદોમાં જડાઈ ગયા
પહેલો પ્રેમ, અદભૂત, આહલાદક, ****** યાદોમાં જડાઇ ગયા
જીવન યાત્રા વણથંભી ચાલુ રહી છતાં***** યાદોમાં જડાઈ ગયા
વિતેલ વર્ષોનો બાળકો સાથેનો સહવાસ***** યાદોમાં જડાઈ ગયા
તમારી યાદમા——————–
વર્ષોના વહાણા વાયા, તમારા વગર
સવારની થાય સાંજ તમારા વગર
હજુ કેટલા બાકી, તમારા વગર
નથી દિલ માનતું તમારા વગર
કશું નથી પ્યારું તમારા વગર
વાત કોને કરવી તમારા વગર
સમાજ દીસે દાધારંગી તમારા વગર
ચહેરાં પર મહોરાં તમારા વગર
શ્વાસની આવન જાવન તમારા વગર
કામાકાજમાં છું ડૂબી તમારા વગર
૨૩મી દિવાળી ગઈ તમારા વગર
ધીરજ ખૂટે મારી તમારા વગર
શરણું શ્રીજીનું લાધ્યું તમારા વગર
હે નાથ ઝાલો હાથ, ઉભી ડગર
મીટ રહી છે માંડી આ એક નજર
*****************************************************************
જીવનની બાજી રમતા રોજ હારી જાંઉ છું
જીતવાની ચાહમાં નવો દાવ ખેલી જાંઉ છું
**
હાર એ કાંઈ જીવનમાં નિષ્ફળતા છે?
એ તો જીત તરફ માંડૅલું પ્રથમ ડગ છે
**
હાર અને જીત તો સિક્કાની બે બાજુ છે
ફેરવો હારજીતમાં-જીતહારમાં જણાય છે
**
હારવાની અનેરી અદા ને નોખો અંદાઝ
જીતમાં હંમેશ આનંદ અને માથે તાજ
**
જો જીતા વહી સિકંદર, હારા રાણા પ્રતાપ
ઈતિહાસમાં સુવર્ણ અક્ષરે છે કોની છાપ
**
હારો પણ શાનથી જીતો જાજ્વલ્યમાનથી
સોહી ઉઠે જીંદગી નિત નવા શણગારથી
*******************************************************************************************************************************************************
મા તારા કેટલા રૂપ જોયા. તું, હર રૂપમાં નિખરી હતી. તારા અવનવા રૂપ આંખને અને દિલને મનભાવન હતાં. એ તું જ હતી ,”મા” , જેણે નવ મહિના ગર્ભમાં રાખી જતન કર્યું. ભલેને તારા પર અત્યાચાર કર્યો પણ તેં ઉફ ન કર્યું, ઉપરથી પેટ ઉપર હાથ ફેરવી તું ગણગણતી,’ તું અંદર હેમખેમ છે ને ? ‘બેટા તને કોઈ અગવડ તો નથી પડતી ને? બસ હવે બહુ દિવસ બાકી નથી’.
અરે અધુરામાં પુરું બહાર આ પૃથ્વી પર ડગ માંડતા પહેલાં તને કેટલી પીડા આપી! એ પીડા નો અહેસાસ મને ત્યારે થયો હતો, જ્યારે તારી આ દીકરી, ‘ માતા બની હતી”. મા, માતૃ દિવસને ટાણે તારી યાદ રોજ કરતાં વધારે ઝડપથી આવે. જાણે પેલો સાગર ,પૂનમનો ચાંદ જોઈ પાગલ બને ,બસ એવા જ હાલ કંઈક મારા થાય.
મને યાદ છે, જાણે અજાણે મેં તને ઘણીવાર દુભવી હતી. પણ તું, હું જ્યારે અમેરિકાથી દોડી આવું, ‘આવી મારી સોનબાઈ’. કહી મને ગળે લગાડતી. તારા પ્રેમથી છલકાતાં શબ્દો આજે પણ કાનમાં ગુંજે છે. મા, ભારત જવાના પ્રસંગો તો દર વર્ષે આવે છે પણ તારા વગર બધું સુનું સુનું લાગે છે.
તારી વાણીમાંથી જે સનાતન સત્ય નિતરતું હતું તે આજે વાગોળું છું. ક્યાં એ દિવસો અને ક્યાં આજની મારી પરિસ્થિતિ. તારું પીઠબળ આજે મને જીવન સદમાર્ગે ગુજારવામાં પ્રવૃત્ત કરી રહ્યું છે. મા તારા સાથે ગુજારેલા અંતિમ વર્ષો એ મારા જીવનનું યાદગાર ભાથું બની રહ્યું છે.
આજે મારે તને એક વાત કહેવી છે. તું જ્યાં હશે ત્યાંથી આ વાત વાંચીને તને ગર્વ થશે. તું ઉચ્ચારી ઉઠીશ, “આવું તો મારી દીકરી જ કરી શકે’. તને જે મારા પર અપૂર્વ વિશ્વાસ હતો તેને કાબિલ બનવા મારા પ્રયત્નો જારી છે. બસ તું જ્યાં હોય ત્યાંથી અમી વરસાવતી રહેજે.
મા ૬૩ વર્ષની ઉમરે, ભારત આવી, એક વર્ષ કોલેજની હોસ્ટેલમાં રહી અને “યોગ”ની કોલેજમાંથી સ્નાતક થઈને બહાર આવી. મા ત્યારે તારી આ દીકરીને ત્રણ પૌત્ર અને બે પૌત્રી હતાં. બોલ તું ખુશ થઈ કે નહી ?
જો વધારે પડતું તને કહીશ તો તું કહેશે , બેટા, બસ કર હું તને ઓળખું છું’.
તારી દીકરીના દંડવત પ્રણામ
ઠાકોરજીની સેવામાં મસ્ત રહેજે .
અરે બા, તમને ભૂલી નથી ગઈ. તમે ભલે થોડા વર્ષ સાથે હતાં. જે સમય સાથે ગાળ્યો હતો તે આજ દિવસ સુધી જીદગીમાં અકબંધ છે. બા, તમારા સહુથી નાના પુત્રએ ભલે થોડાં વર્ષો સુખ આપ્યું, પણ આજે તે વાગોળતાં આનંદ અનુભવું છું.
‘ઓ પવિના , તું આવી,’ તમારા શબ્દોની એ મિઠાશ આજે ૪૫ વર્ષ પાછળ લઈ જાય છે. બા, તમારા નાનકા, ‘બચુએ’ જીવનમાં ખૂબ સુખ આપ્યું હતું. બે સુંદર બાળકોથી ઘર કલ્લોલતું હતું. આજે તો એ બન્ને દીકરાઓ પણ ૪૦ વટાવી ચૂક્યા છે. બા આજના સુંદર દિવસે તમને લાખો પ્રણામ. બા આજે આપણા કુટુંબમાંથી કોઈ હયાત નથી. તમારી યાદે આજે આંખોના ખૂણા જરા ભીના થયા છે. એક દિવસ આ દેહ પણ તમે જ્યાં વાસ કરો છો ત્યાં તમને મળવા આવી જશે. જ્યાં સુધી આ જગે હરું ફરું છું ત્યાં સુધી તમને યાદોની માળા જરૂર પહેરાવીશ.બા, તમારી સહુથી નાની પુત્ર વધુના પ્રણમ.
***********
**************************************************************************
પગ ઉપાડ્યા છે શરમાય શાને
હોઠ ફફડે છે શરમાય શાને
દ્વાર ખુલ્લાછે શરમાય શાને
હાથ પસાર્યા છે શરમાય શાને
જગતની બીક શરમાય શાને
પ્યાર દિલથી કર્યો શરમાય શાને
ખૂબ તરસ્યો આજે શરમાય શાને
ડંકાની ચોટ પર આવ શરમાય શાને
સમાજની શાને શરમ શરમાય શાને
દુનિયાકી ઐસી કી તૈસી શરમાય શાને
પૂનમનો ચાંદ ખિલ્યો શરમાય શાને
નિતરતી ચાંદનીના સમ, શરમાય શાને
આયખું
***********************************************************************************************
દિલનું દર્દ બાંટીને પ્રદર્શન ન કરી શકીએ
આ અંતર સહુની સમક્ષ ખોલી ન શકીએ
**
ખુશી અને હાસ્યનો ખજાનો સહુ સમક્ષ
દર્દને નામે રોતી સૂરત લઈ ફરી ન શકીએ
**
ભલે લોક મનમાન્યો અર્થ કરી હસે તને
જગે ના સમજને કદી સમજાવી ન શકીએ
**
પ્રવૃત્તિઓના મેળામાં અટવાઈને દીન જીવ
સહુને રીઝવાવાનો ઈજારો લઈ ના શકીએ
**
પ્રેમ તો દિલોજાનથી કર્યો હતો તને સનમ
સહારો છોડી જીવન વિતાવી ના શકીએ
**
સત્યને શાંતિની મશાલ લઈને આ જીવન
અંધારે ભટકી આયખું પુરું કરી ના શકીએ
*************************************************************************************************************
आयना तू सच बतादे
दिलके झरोंखोंसे दिखादे
प्यारका पैगाम सुनादे
निंदसे तू मुझको जगादे
सच बतादे -निंदसे जगादे
आयना तू सच बतादे
जीवनमें तू फूल खिलादे
राहसे कंटक हटादे
मनके मंदिरमा आकर
ज्ञानका दीपक जला दे
सच बतादे- निंदसे जगादे
आयना तू सच बतादे
तुझमें झांकु मुजको ढुंढु
मुझसे मेरी पहचान करादे
हाथ थामकर राह दिखादे
सच बतादे -निंदसे जगादे
आयना तू सच बतादे
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ