*******************************************************************************************************************************************************
મા તારા કેટલા રૂપ જોયા. તું, હર રૂપમાં નિખરી હતી. તારા અવનવા રૂપ આંખને અને દિલને મનભાવન હતાં. એ તું જ હતી ,”મા” , જેણે નવ મહિના ગર્ભમાં રાખી જતન કર્યું. ભલેને તારા પર અત્યાચાર કર્યો પણ તેં ઉફ ન કર્યું, ઉપરથી પેટ ઉપર હાથ ફેરવી તું ગણગણતી,’ તું અંદર હેમખેમ છે ને ? ‘બેટા તને કોઈ અગવડ તો નથી પડતી ને? બસ હવે બહુ દિવસ બાકી નથી’.
અરે અધુરામાં પુરું બહાર આ પૃથ્વી પર ડગ માંડતા પહેલાં તને કેટલી પીડા આપી! એ પીડા નો અહેસાસ મને ત્યારે થયો હતો, જ્યારે તારી આ દીકરી, ‘ માતા બની હતી”. મા, માતૃ દિવસને ટાણે તારી યાદ રોજ કરતાં વધારે ઝડપથી આવે. જાણે પેલો સાગર ,પૂનમનો ચાંદ જોઈ પાગલ બને ,બસ એવા જ હાલ કંઈક મારા થાય.
મને યાદ છે, જાણે અજાણે મેં તને ઘણીવાર દુભવી હતી. પણ તું, હું જ્યારે અમેરિકાથી દોડી આવું, ‘આવી મારી સોનબાઈ’. કહી મને ગળે લગાડતી. તારા પ્રેમથી છલકાતાં શબ્દો આજે પણ કાનમાં ગુંજે છે. મા, ભારત જવાના પ્રસંગો તો દર વર્ષે આવે છે પણ તારા વગર બધું સુનું સુનું લાગે છે.
તારી વાણીમાંથી જે સનાતન સત્ય નિતરતું હતું તે આજે વાગોળું છું. ક્યાં એ દિવસો અને ક્યાં આજની મારી પરિસ્થિતિ. તારું પીઠબળ આજે મને જીવન સદમાર્ગે ગુજારવામાં પ્રવૃત્ત કરી રહ્યું છે. મા તારા સાથે ગુજારેલા અંતિમ વર્ષો એ મારા જીવનનું યાદગાર ભાથું બની રહ્યું છે.
આજે મારે તને એક વાત કહેવી છે. તું જ્યાં હશે ત્યાંથી આ વાત વાંચીને તને ગર્વ થશે. તું ઉચ્ચારી ઉઠીશ, “આવું તો મારી દીકરી જ કરી શકે’. તને જે મારા પર અપૂર્વ વિશ્વાસ હતો તેને કાબિલ બનવા મારા પ્રયત્નો જારી છે. બસ તું જ્યાં હોય ત્યાંથી અમી વરસાવતી રહેજે.
મા ૬૩ વર્ષની ઉમરે, ભારત આવી, એક વર્ષ કોલેજની હોસ્ટેલમાં રહી અને “યોગ”ની કોલેજમાંથી સ્નાતક થઈને બહાર આવી. મા ત્યારે તારી આ દીકરીને ત્રણ પૌત્ર અને બે પૌત્રી હતાં. બોલ તું ખુશ થઈ કે નહી ?
જો વધારે પડતું તને કહીશ તો તું કહેશે , બેટા, બસ કર હું તને ઓળખું છું’.
તારી દીકરીના દંડવત પ્રણામ
ઠાકોરજીની સેવામાં મસ્ત રહેજે .
અરે બા, તમને ભૂલી નથી ગઈ. તમે ભલે થોડા વર્ષ સાથે હતાં. જે સમય સાથે ગાળ્યો હતો તે આજ દિવસ સુધી જીદગીમાં અકબંધ છે. બા, તમારા સહુથી નાના પુત્રએ ભલે થોડાં વર્ષો સુખ આપ્યું, પણ આજે તે વાગોળતાં આનંદ અનુભવું છું.
‘ઓ પવિના , તું આવી,’ તમારા શબ્દોની એ મિઠાશ આજે ૪૫ વર્ષ પાછળ લઈ જાય છે. બા, તમારા નાનકા, ‘બચુએ’ જીવનમાં ખૂબ સુખ આપ્યું હતું. બે સુંદર બાળકોથી ઘર કલ્લોલતું હતું. આજે તો એ બન્ને દીકરાઓ પણ ૪૦ વટાવી ચૂક્યા છે. બા આજના સુંદર દિવસે તમને લાખો પ્રણામ. બા આજે આપણા કુટુંબમાંથી કોઈ હયાત નથી. તમારી યાદે આજે આંખોના ખૂણા જરા ભીના થયા છે. એક દિવસ આ દેહ પણ તમે જ્યાં વાસ કરો છો ત્યાં તમને મળવા આવી જશે. જ્યાં સુધી આ જગે હરું ફરું છું ત્યાં સુધી તમને યાદોની માળા જરૂર પહેરાવીશ.બા, તમારી સહુથી નાની પુત્ર વધુના પ્રણમ.
***********
મા તારી મધુરી યાદમાં
*****
આંગણું તારું સહુથી પ્યારું
સુંદર મારી માત રે
હરપળ તુજને દિલમાં સમરું
કોઈ ન કળી શકતું રે
*
તારી ગોદમાં સુહાનું બચપન
વીત્યું માવડી મારી રે
છમછમ કરતી આવી જુવાની
મલકે મુખડું તારું રે
**
નહી થાકતી નહી ગભરાતી
નહી તારા પ્રેમની સીમા રે
સારા જગમાં સહુ કોઈ ગાતું
હરદમ તારો મહિમા રે
*
વર્ણન કરતાં થાકી ન જીહ્વા
સદા વર્ષાવે આશિષ રે
આંગણ ઘરનું સદા ચહકતું
શોધું તેનું રહસ્ય રે !
**************************************
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ