અચાનક કોણ જાણે યાદ કેવી વાત આવી ગઇ:

      અચાનક કોણ જાણે યાદ કેવી વાત આવી ગઇ  : અચાનક કોણ જાણે યાદ કેવી વાત આવી ગઇ દિવસ હોવા છતાં આંખોમાં માઝમ રાત આવી ગઇ  મળી કેવો ગયો ઉત્સાહ એ આશ્ચર્યથી ‘ઘાયલ’ ફરીથી જીવવાની જીવમાં તાકાત આવી ગઇ ************************* ગાગર મહીં ઘૂઘવાતો સાગર થઇ શકું છું સંસારમાં રહીને શાયર થઇ શકું છું અમૃતથી હોઠ

પુછી પુછીને થતો હશે પ્રેમ.

તારી આંખોની પ્યાસ બનવા તૈયાર છું, તારા હૃદયનો શ્વાસ બનવા તૈયાર છું, તુ જો આવીને મને સજીવન કરે, તો હું રોજેરોજ લાશ બનવા તૈયાર છું. દિવસો બદલાયા અને રાતો પણ બદલાઈ ગઈ, એક એક કરતા બધાની નજરો પણ બદલાઈ ગઈ, મળ્યા કેટલાય મોકા બદલાવાના પણ, તમને યાદ કરવાની આદત કદી ના બદલાઈ. જરા આંખ ખોલો

નવી યાત્રા

ઢુંઢુ તને બહાર ને ભીતર પામું તને સમક્ષ ને અંદર નવી મંઝિલ નવી યાત્રા નથી સાથી નથી તારા લાગણીની હોડીના હલેસા ધબકાર પામીશ કિનારો ? જીવન ભંગાર ગાઢ જંગલ છે ને હરિયાળી લહેરાય છે જીવન મંગલ છે ને સુગંધ  ફેલાય  છે

નાનો શો પ્રયાસ

લાગણીની માગણી ઝાંઝવાના જળ પામોના છિપાયના અમંગળ પળ   ઢુંઢુ તને બહાર ને ભીતર પામું તને સમક્ષને અંદર   નવી મંઝિલ નવી યાત્રા નથી સાથી નથી તારા    ગાઢ જંગલ છે ને હરિયાળી લહેરાય છે જીવન મંગલ છે ને સુગંધ  ફેલાય  છે

ગ ગઝલનો ગ

**** વાંચવા લાગી આ ગઝલ હું આંખથી ચાંચ ના ડૂબી ના ઉડી શકી પાંખથી શાંતિની શોધમાં હું ક્યાં ક્યાં ભટકી વગડે વડની ડાળે ભાળી ઉંધી લટકી ટૂટેલી ક્ષણોને જોડવાની જફા ન કર પાણીમાંથી પોરા ખોટી વાત ન કર મુખેથી વેણ નિકળે ત્રાજવેશાને તોલે દિવાલો પર મૌનના પડઘા જોને બોલે દિલના તાર તડ તડ શામાટે સદા

ત્યારે ગઝલ સરજાય

      કૈંક  પીડા ઓગળે  ત્યારે ગઝલ  સર્જાય છે       આંસુ જ્યારે ઓગળે ત્યારે ગઝલ સર્જાય છે       આહ દિલથી નિકળે ત્યારે ગઝલ સર્જાય છે       જામ ચીસોના ઢળે  ત્યારે ગઝલ સર્જાય છે       જખ્મ જૂનાં સળવળે ત્યારે ગઝલ સર્જાય છે       ભીતરે કૈં  સળવળે  ત્યારે ગઝલ સર્જાય છે       વેદના ટોળે  વળે ત્યારે  ગઝલ  સર્જાય છે

મોંઘી પડી

            દૂરતા    કોઈ   વખત   મોંઘી  પડી        પણ નિકટતા તો સતત મોંઘી પડી        જીવવા   જેવું  જ  જિવાયું   નહી        જીવવાની  આવડત  મોંઘી પડી        મ્હેક તારા  શહેરમાં  સારી હતી        શ્વાસમાં ગઈ કે તરત મોંઘી પડી       આમ તો ઘરમાં  કશું નહોતું છતાં       બહાર રહેવાની શરત મોંઘી પડી        શક્યતાઓમાં સતત સળગ્યા

ઘૂંઘટમાં નથી

            કંઈ નથી  બનતું છતાં સંબંધ  સંકટમાં નથી        પ્રેમ તો  હોવાપણામાં છે,એ વધઘટમાં નથી      પ્રેમ જેનું નામ છે એ તો છે એક વહેતી  ભીનાશ      જળ વિના કોઇ નદી તટ,પટ કે પનઘટમાં નથી      તટ ઉપર રહીને તમાશો  દેખનારા! ભૂલ નહી      જો નદી છે તો જ તટ છે,પણ નદી તટમાં

સિક્કો ઉછાળીએ

                      હાથોમાં હાથ  રાખીએ કે મુઠ્ઠી  વાળીએ            એકવાર  ફરી આપણે સિક્કો ઉછાળીઍ                         પહેલાં સંબધ વચ્ચે કોઈ ભીંત બાંધીએ             એ  તોડવા માટે  પછી માથું   પછાડીએ             આંખોમાં  શૂન્યતાના કુબાઓ  બનાવીએ             એ સહુમાં કોઈ ખાસ સ્વજનને વસાવીએ              સંભાવનાની આવ  અધૂરપ  મટાડીએ              એકાંતને  સાથે મળી  મોઢું   બતાવીએ              રેતીમાં

જાય છે

શું મિલન કે શું જુદાઈ! જાય છે  રાત  જાણે કે  અમસ્તી  જાય છે   મારો  સંદેશો કદી તો  પહોંચશે   વૃક્ષની છાયાઓ તરતી જાય છે   હું હવાના ઘરમાં રહેવા જાંઉ છું   ને પવન ભીંતોને ખેંચી જાય છે   કોઈ  સપનું ચીસ પાડીને ઉઠે–  રાતનો ભેંકાર તૂટી   જાય  છે  ક્યાંક વાદળ વરસ્યાં હોવા  જોઈએ