૨૦૨૦, વિદાય સમારંભ

આજે બધા ભેગા મળીને ૨૦૨૦, નો ભવ્ય વિદાય સમારંભ યોજીએ. દર વર્ષે આપણે નવા વર્ષને ખૂબ ઉમંગભેર આવકારી છીએ. વિતેલા વર્ષનું સરવૈયુ કાઢીને ખાતાવાહી બંધ કરી નવા વર્ષના જમા ઉધારના પાસા ઢાળીએ છીએ. ૨૦૨૦ના કઠીન વર્ષે આપણને ઘણું બધું શિખવ્યું, જીવનમાં આવતા ઝંઝાવાત સામે અડીખમ ઉભા રહેતા શિખવ્યું જેઓ જીવનની બાજી હારી ગયા તેમને વિદાય

નિવૃત્ત થયા પછી

“પ્રવૃત્તિમાં નિવૃત્તિ અને નિવૃત્તિમાં પ્રવૃત્તિ” જેને આ વાક્યનો મર્મ સમજાય તેનું જીવન સદાબહાર બની જાય. આ જીવન એક કલાકારની કૃતિ સમાન દીસે. એક જમાનો હતો જ્યારે ૨૪ કલાકનિ દિવસ  મને નાનો લાગતો હતો, છતાં પણ સમય નથી, એ ફરિયાદ ન હતી. આજે નિવૃતિ કાલમાં ખૂબ સુંદર પ્રવૃત્તિઓ પામીને  જીવન વેંઢારવું પડે તેવું નથી લાગતું. સીધી

નવરાત્રી, ૨૦૨૦

મિત્રો ‘કોરોના’ એ આંખ ખોલી. નવરાત્રીનો ખોટો આડંબર ત્યજવા મજબૂર બન્યા. વર્ષોથી ચાલી આવતી ભારતિય પ્રણાલી અપનાવી તેનો આનંદ લુંટીએ. દિસ્કો ડાંદિઆને ગરબાને નામે ભવાઈ, વરવા દ્રૂશ્યો બધાને તિલાંજલી મળી. માતાની ઉપાસના, દિલને ફંફોળવાનો સુંદર સમય આવો તેનો સદ ઉપયોગ કરીએ. નવરાત્રીના નવલા દિવસોને આનંદથી ઉજવીએ. પહેલી નવરાત્રીની રાત કેવી ગઈ ? ‘અંતર્મુખતા’નો પ્રયત્ન કર્યો?**આજે

“જીવન વન “

જીવન વન ઘહેરું છે, ઝાડી ઝાંખરાથી છવાયેલું છે. ટાઢ, તાપ અને વરસાદનો સામનો કરવો પડે છે. છતાં પણ એકલા, સાથી સંગાથે કે કુટુંબ સાથે તેમાંથી દરેકને ગુજરવાનું હોય છે. હસતા મુખે પસાર થાવ કે રડતા મુખે. ચિંતાની ગઠરી ઉઠાવો કે ઉમંગની હેલીમાં નહાતા નહાતા જાવ. મરજી તમારી ! જો નાના મોટા અવરોધોને પાર પાડી શકો

સ્ત્રીનું ઉમદા ચરિત્ર

“સ્ત્રી” એ કુદરતનું સર્વશ્રેષ્ઠ સર્જન છે , તેમાં શંકાને સ્થાન નથી.  છતાં પણ આપણા ‘હિંદુસ્તાન’માં સહુથી વધુ ભૃણ હત્યા તેની જ થાય છે. જન્મે ત્યારે તે કેટલી સુહાની, સુંદર અને નિર્મળ જણાય છે. શામાટે કસાઈ જેવા પિતા તેમની હત્યા કરતાં હશે. એ આપણા સમાજની મોટામાં મોટી કરૂણતા છે ! આપણા સંવિધાનમાં સ્ત્રીનું ગૌરવ વધે એવા

દીપક જલ રહા

  આજે સહુને લાગે છે હું ઘરડી થઈ ગઈ છું પણ એ તો એક દિવસ થવાનું જ હતું. યાદ છે ‘હું જન્મી ત્યારે ૬ રત્તલ અને ૨૪ ઈંચની હતી’. આજે ****************************** ? તો પછી ઘરડી થંઉ એમાં શું નવાઈ ? અરે બાળપણ ધિંગા મસ્તીમાં વિતાવ્યું ઉછળતી કૂદતી   ક્યારે કન્યા બની ગઈ જુવાની નિખરીને તારી સાથે

મહમ્મદ તઘલખ

આમ પણ ઈતિહાસ વિષે મને બહુ લગાવ ન હતો. ગણિત અને વિજ્ઞાનની  વિદ્યાર્થીની હતી. કિંતુ મહમદ તઘલખ નામ યાદ રહેવાનું મુખ્ય કારણ હતું, ” જે ગાંડાએ દૌલતાબાદથી દિલ્હી અને દિલ્હીથી દૌલતાબાદ રાજધાની ” બે વાર બદલી હતી. બાળપણમાં પણ મને એ ગાંડા રાજાના લક્ષણ હસાવી ગયા હતા. આજકાલ એવું ઘણિવાર જોવા મળે છે. અમેરિકા આવ્યા

ઉડાન

ચાંદને જોતી ને તારા બનવાનું મન થતું. બાળપણમાં તેઓ ખૂબ ચાંદની નજીક લાગે. મનમાં થાય હું પણ આભનો તારો હોત તો ? ચાંદની ચાંદનીમાં ખૂબ નજદિકથી નહાવાની મઝા માણત. હવે તો એ યાદ આવે છે ને સ્મિત મુખ પર રેલાઈ રહે છે. જીંદગીના ઢેર સારા અનુભવોમાંથી પસાર થઈ ચૂકી છું. હજુ તો છેલ્લો મુકામ આવે

સમય * કસમય

ધ્યાનથી જુઓ, વાંચો અને વિચારો ! ન કાનો, ન માત્રા, ન હ્રસ્વ ઇ , ન દીર્ઘ ઈ, ન હ્રસ્વ ઉ ન દીર્ઘ ઊ, ન અનુસ્વાર, જોડાક્ષર. આ બન્ને શબ્દમાં છતાં પણ તેનો પ્રભાવ અવર્ણનિય.  સમય ક્યારેય અટકતો નથી. સદા વહેતો રહે છે. શું એને થાક નહી લાગતો હોય ? ક્યારેય તેની ફરિયાદ સાંભળવામાં આવી છે

ભલે ઉગ્યો ભાણ , ૩૧મી ઓક્ટોબર ૨૦૧૯.

રોજ ઉગે છે. આજે શું નવું છે ? અરે આજે તો મારા મનના મોરલાને નાચવાનો અધિકાર છે. જેમની યાદોના સહારે આ જીંદગી ગુજારી રહી છું, તેમનો “જન્મ દિવસ” છે. ભલેને  વરસોના વહાણા વાયા, હજુ કેટલા ? તે પણ એક પ્રશ્ન છે ? જેનો ઉત્તર પામવો મુશ્કેલ છે ! ખેર એક , જીંદગી જીવવાની છે. જીવ્યા