સાવરણી–વેક્યુમ ક્લિનર

આજે સાવરણી આનંદથી ઝુમી ઉઠી વેક્યુમ ક્લિનરે હાર મારી. ડૂસકાં ભરીને રડી રહ્યું હતું. વેક્યુમ ક્લિનરે ખૂબ દલીલ કરી, હારી થાકીને પગે પડ્યું. સાવરણી તારી આગળ હાર માની લઉં છું. મને કહે હું શું કરું કે લોકો મારો ઉપયોગ કરે. તને ખબર છે મારા ઉપયોગથી લોકોનો સમય કેટલો બચે છે ? સાવરણીએ લાંબો શ્વાસ લીધો.

કપાયો છે ! ૧૪ જાન્યુઆરી, ૨૦૨૩

પતંગ ચગાવવાના દિવસો છે. જલસા કરો જયંતિલાલ. લોકો પતંગ કાપે ત્યારે બૂમો પાડે, કાઈપો છે. આજે અભિષેકને બૂમો પાડવાનો અવસર સાંપડ્યો, “કપાયો છે”. દુનિયા કરતાં અવળું વિચારે તેનું નામ ‘અભિષેક’. નાનો રુપો દોડતો દોડતો આવ્યો. મા, મને કપાયેલો પતંગ મળ્યો. હું ટાંકી પર ચડીને ઉડાવીશ. કંકુ, રુપાને ખુશ જોઈ હરખાઈ. સવારથી રડતો હતો પતંગ અને

અણધાર્યું આવ્યું

તારા આગમનનો ના કોઈ અણસાર ** તને ભેટીને જીવન રિસાય **તારું આવવું અનિશ્ચિત છે **આજે કે કાલે સવારે કે સાંજે **વરસાદ ઠંડી કે બળતે બપોરે **તારૂં આવવું અનિશ્ચિત છે **ઉઘાડી બારીએ કે બંધ દરવાજે **પવન પાલવડે કે વિજળીના વેગે **તારું આવવું અનિશ્ચિત છે **તને પામીને મુક્તિ મેળવાય **સંકલ્પો વિકલ્પો દૂર થાય **તારું આવવું અનિશ્ચિત છે

થેપલા

“થેપલા”,ના નામથી ભારતની કોઈ પણ વ્યક્તિ અજાણી નથી. કપિલ શર્માના શોમાં ભારતી કહેતી હતી કે એના વરે ભૂલથી ‘થેપલા’ ને પાસપોર્ટ સમજી થપ્પો મારવા મૂક્યો. હા, એ ‘પાસપોર્ટ’ ન બની શકે પણ દરેક ભારતિયનો ‘આધાર કાર્ડ’ બનવા સક્ષમ છે. તેના પ્રકાર અને બનાવવાની રીત જણાવીશ તો કદાચ ‘ગિનિઝ બુક ઓફ વર્લ્ડ રેકર્ડ’માં આ ખાવાની વાનગી

ઘંટડી વાગી !

‘અરે, અત્યારે કોણ’ ? આરામ ફરમાવી રહેલી ઉમંગ બારણું ખોલવા ઊઠી . આ સમયે કોઈ આવે નહી. એ પણ ફોન કર્યા વગર ! જે હશે તે ? બારણું ખોલ્યું તો પગ જમીન સાથે જડાઈ ગયા ! આંખો પહોળી થઈ ગઈ. મોઢું ખુલ્લું રહી ગયું. આવકાર આપવાનું પણ વિસરી ગઈ. ગાલ પર ચુંટી ખણી રહી, ‘

દિવા સ્વપ્ન

જો સ્વપના રાતે પણ ન આવતા હોય તો દિવસે આવે એ વાત શક્ય જ નથી. છતાં પણ દિવાસ્વપ્ન ઉપર લખવા માટે હિંમત કરી છે. સ્વપના સાચા પડતાં જોયા છે , સાંભળ્યા પણ છે. દિવા સ્વપ્ન, ખુલ્લી આંખે જોયેલું સ્વપનું જ્યારે સાચું પડે છે ત્યારે ,પેલો ઉપરવાળો છે એન તેના પર શ્રદ્ધા અનેકગણી વધી જાય છે.

ઓટલો અને રોટલો

આ બંને વગર જીવન અશક્ય છે. જો તેનો સુમેળ હોય તો જીવન હર્યું ભર્યું લાગે. ઓટલો હોય અને રોટલો ન હોયતો કેવી દશા થાય ? રોટલો મળે પણ સુવાને ઓટલો ન હોય તેના હાલ પૂછી જો જો. રોટલા પર ભલે ઘી ન હોય, છતાં પણ ભૂખ ભાંગી શકે. ઓટલો, સૂવા માટે ગાદલું ન હોય, શેતરંજીથી

નાતાલની ભેટ

મિસ્ટર સ્મિથ ખૂબ અપસેટ હતાં. ખબર નહોતી પડતી શું કરવું?  પોતાને સાચવે કે માતાને? થેંકસ્ગિવિંગ ઉજવીને બધા સાથે ઘરે આવી રહ્યા હતા. નાતાલ પર શું કરવું તેની ચર્ચા ચાલતી હતી.  સ્મિથ એકનો એક દીકરો હતો. તેની પત્ની લીન્ડાને સ્મિથની મા ખૂબ વહાલી હતી. દર વર્ષે થેંક્સગિવિંગ પર બધા સાથે મળતાં. સ્મિથ જુનિયર લવ્ડ હિઝ ગ્રાન્ડમૉમ.

ઉપલો માળ ખાલી

માતા અને પિતાની છત્રછાયા વગર સોમો ઉછર્યો હતો. બે ભાઈઓમાં સોમો નાનો. સોમાને મોટોભાઈ ખૂબ ચાહતો અને હરખાતો. બન્ને વચ્ચે ઉમરમાં ઝાઝો ફરક હતો. ઘણાં વર્ષે સોમાની માને દિવસ ચડ્યાં  હતાં. તેથી માએ મુખ ભાળ્યું ન ભાળ્યું ત્યાં તો ગામતરે ગઈ. “આ સોમો છે ને તેનો ઉપલો માળ ખાલી છે.”  નાનપણથી આ વાક્ય સાંભળીને સોમો મોટો

પાછી મમ્મી ગુસ્સે થઈ !

“મમ્મી હું રાતના મોડી આવીશ . “પુણ્યા મોડી આવે એટલે મમ્મી તેના જમવાની રાહ જુએ. “ પહેલા પુણ્યા અઠવાડિયામાં એકાદ દિવસ રાતના મોડી આવતી હતી. હમણાંથી ચાર દિવસ મોડી આવે છે. મમ્મીને ચાર દિવસ રાહ જોવાનું આકરું લાગતું. મમ્મી બોલે કંઈ નહી પણ દિલમાં હંમેશા શંકા કરે. જુવાન છોકરી રાતના શું કરવા મોડી આવે છે.