વેલન્ટાઈન ડૅ

પાછો પેલો યુવાન હૈયાને પાગલ કરતો દિવસ

આવી ગયો. જો કે વર્ષે એકવાર આવે છે અને

જુવાનિયાઓને ગાંડાતૂર બનાવે છે. પ્રેમનો

મહિમા ગાય છે. યાદ અપાવે છે “તું પ્રેમનું

પવિત્ર પુષ્પ છે”.

હા, માન્યું કે જુવાની દીવાની છે, મારે પણ એક દિવસ હતી.જુવાની ! ક્યારેય બેહુદું કે

અણછાજતું વર્તન કર્યાનું યાદ નથી, એ કદાચ બાળપણના સંસ્કાર હશે ? હા,

મારું અસ્તિત્વ પ્રેમનો અહેસાસ છે.

ખરું પૂછો તો ‘વેલન્ટાઈન ડે’ દરરોજ હોવો જોઈએ ! હા, કારણ પ્રેમ જીવનમાં આવશ્યક

છે. નવાઈ લાગી ને ? શામાટે ? સાંજના કામ પરથી થાકેલા આવેલા પતિ અને પત્ની

એકબીજાનું મલકતું મુખડું જોઈ આખા દિવસનો થાક વિસરી જાય ! પ્રેમ સહ અસ્તિત્વની

અભિવ્યક્તિ છે.

બાળકો શાળાએથી આવેલા હોય ,માતા અને પિતાને નિહાળી કેટલાં ખુશ થાય ?

અંદાઝ છે ? બસ ભૂલી ગયાને ? પ્રેમ તારો ધબકાર છે

તમારા પોતાનું બાળપણ નજર સમક્ષ વિચારો, યાદ આવી જશે ! પ્રેમ પુષ્પની જેમ પાંગર્યો છે.

મને યાદ છે શાળાએથી આવતી મમ્મીને જોઈ ,આખા દિવસમાં થયેલું બકી જતી. અરે,

મારા બાળકોનું માથું પકવતી.

” શાળામાં દિવસ કેવો રહ્યો. “?

“હોમવર્કમાં શું આપ્યું છે” ?

‘ આજના દિવસ દરમ્યાન ટિચરે શું કહ્યું”, વિગેરે, વિગેરે.

પતિ ઓફિસથી આવે કે જમવાની થાળી તૈયાર, ભાવતી દાળ અને શાક જોઈ ખુશ.

દાળ ઢોકળી હોય ત્યારે પૂછવું જ શું ? પ્રેમ અને તું એકમેકમાં સમાયેલા છે.

‘વેલન્ટાઈન ડે’ ને દિવસે ફુલોનો ગુલદસ્તો આવતો ત્યારે ખુશખુશાલ થઈ જતી. જો કે

બધી વ્યક્તિ એક સરખી ન હોય એ હું જાણું છું, પણ પ્રેમની અભિવ્યક્તિ અલગ અલગ

પ્રકારે થાય એ તો સય છે, ચાલો,’વેલન્ટાઈઅન ડે’ને દિવસે ઉમળકો જોરદાર જણાય. કિંતુ

એ પ્રેમનો ઝરો એ દિવસે સતત વહે અને બાકીના દિવસોમાં સૂકાયેલા રણ જેવો હોય તો

જીવનની મધુરતા ક્યાંય ખૂણામાં સંતાયેલી દેખાય ! પ્રેમ આપવો તારો ધર્મ છે

વેલન્ટાઈન ડે એ મજાનો દિવસ છે. ચારે તરફ ઉલ્લાસનું વાતાવરણ જણાય છે. રિસાયેલા

પતિ અથવા પત્નીને સુમેળ સાધવાનું સુંદર બહાનું છે, દિલની વાત કહેવા કાજે સ્થળ યા

સમયનું બહાનું શોધવું પડતું નથી. પ્રેમ તારો ધબકાર છે.

જુવાનિયાઓ આ તમારો દિવસ છે. પરણિત યુગલ કાજે દિલના ભાવ પ્રસ્તુત કરવાની

સુવર્ણ તક છે, પ્રેમની સરિતા તુજમાં વહે છે.

નસિબદાર આધેડ યુગલ કાજે જીવનની મધુરતા અને ઐક્યતા દર્શાવતી અમૂલ્ય ક્ષણો

છે. અંતરની ઉર્મિ દર્શાવવા માટે ઉમરનો બાધ હોતો નથી ! ખુલ્લા દિલે એકરાર કરો. ભલે

ને હમેશા જતાવતા હો, આજના દિવસે તેની મધુરતા હ્રદય સ્પર્શી જણાય છે. પ્રેમ કાજે વલખાં

ન માર.

મને વેલન્ટાઈન દિવસ ખૂબ પ્યારો છે. મારા પ્યારની મધુરતા ઘરમાં પ્રસરી રહે છે, જાણે અજાણ્યે

ચારેકોર હાજરી અનુભવું છું. સુખી સંસારના નિર્માતાને મનોમન વંદુ હું. પ્રેમથી પરમાનંદ પ્રાપ્ત થાય.

પ્રેમ છે તો સૃષ્ટિ છે.

મારો વારો ક્યારે ?

જિંદગી વિષે ફરિયાદ નથી !સવાર પડે, સાંજ થાય, પાછી સવારની સાંજ થાય . આમ ૨૫ વર્ષ

પસાર થઈ ગયા. કોઈ જ વાતની કમી નથી છતાં એમ થાય ,હજુ કેટલાં? ઓ સર્જનહાર આ

માનવ જિવન પાછળ તારો આશય શું છે ? કળવું મુશ્કેલ છે. રોજ થતું , ‘મારો વારો ક્યારે”?

આજે તો નક્કી કર્યું, જવાબ મેળવવો પડશે. સવારથી ભગવાનની સામે ધરણા ધરીને બેઠી

હતી. યાદ છે ને પેલી વહુએ વેલણ બતાવી ભગવાનને ધરેલી સામગ્રી ખાવા મજબૂર કર્યા હતા.

વહુને ખબર ન હતી સાસુમાને રોજ ઠાકોરજીના ભાવાતા ભોજન બનાવી આપતી. સાસુમા

ઠાકોરજીને ધરતાં. સાસુમા જાત્રા કરવા ગયા, હવે એ ઠાકોરજી વહુના હાથનું જમતા નહી. એક

બે દિવસ ચલાવ્યું ત્રીજે દિવસે વેલણ લઈને ઉઠી. એને એમ કે સાસુમા આવશે તો તેનો ધોયલો

ધોવાઈ જશે. ડરના માર્યા ઠાકોરજી આરોગી જતાં.

બસ એ જ હાલ મારા થયા,’ મને જવાબ દે નહી તો હું માથું પટકીને અંહી મરીશ.’ હાથમાં માળા

ગણવા બેઠી, “મારો વારો ક્યારે” ? શ્રી કૃષ્ણ શરણં મમ તો રોજ બોલતી હતી. આજે અષ્ટાક્ષર ને

બદલે સપ્તાક્ષર!

વિરહનો અગ્નિ સદા જલતો રહે છે. જિવન તો નિર્વિઘ્ને વહે છે. પણ એમાં જે જિવંતતા જોઈએ તેનો

અભાવ જણાય છે. જીવનથી થાકી છું પણ હારી નથી. પ્રવ્રૂત્તિમય જીવન છે, થાકી જવાય છે, છતાં

સફર જારી છે. રોજ એક જ વિચાર આવે છે ! ‘મારો વારો ક્યારે?

આમ વારો ક્યારે આવશે, એની રાહ જોઈને જીવન જીવવું સહેલું નથી. મૂકને પંચાત જ્યારે આવવાનો

હશે ત્યારે આવશે ? અંતકાલની પ્રતિક્ષામાં વર્તમાન અને ભવિષ્યકાળને ડહોળવાની ઈચ્છા નથી. આ

બાકીનું જીવન જ્ઞાનમય, અહંકારનો અભાવ અને અનાસક્તિ પૂર્વક જીવવાની મનોકામના રાખવી

એ અનુચિત નહી ગણાય. આવશે ત્યારે ખબર પણ નહી પડે કે, ‘મારો વારો આવી ગયો’ !

વારો આવે કે ન આવે, કહીને આવવાનો નથી ! આવશે ત્યારે ખબર પણ નહી પડે.

આ જિંદગી દીધી પ્રભુએ પ્રશ્ન આવીને ઉભો ?

તેને સફળ કરવી કે નિષફળ ઉત્તર એનો ના દીધો !

ઉત્તર મળે કે ન મળે .દ્રઢપણે નિશ્ચિત છે, આ જીવન “સફળ કરીશ” ! પ્રય્ત્ન જારી છે. આળસનું નામોનિશાન નથી.

આનંદ યા ગમ એ સ્વ પર નિર્ભર છે. બને ત્યાં સુધી પરિસ્થિતિ, સંજોગ કે વ્યક્તિ પોતાનો પ્રભાવ લાદી શકતા

નથી. જો કદાચ એની ચુંગલમાં ફસાઈ જાંઉ તો પણ ઉભરી તેમાંથી બહાર નિકળવાની કળામાં નિપુણતા કેળવી છે.

હા, ભૂતકાળ બુલવો શક્ય નથી. તમે નહી માનો સ્વપના ન આવનારને આજે જૂના જૂના સ્વપના આવી ને રસના

ચટકાં આપી રહ્યા છે. વર્તમાન વિષે રતિભર ફરિયાદ નથી. ભવિષ્ય , પેલો ઉપરવાળો જાણે !

૨૬મી જાન્યુઆરી, ૨૦૨૧

જગમાં છે એક સુંદર નામ

મુજને પ્યારું હિંદુસ્તાન

આપણા દેશનો ૭૨ મો પ્રજાસત્તાક દિવસ. સહુ ભારતવાસીઓને ખૂબ ખૂબ અભિનંદન.

આજના કઠિન કાળમાં આપણે સહુ સાથે રહી ભારતના ઉત્થાનમાં પોતાનો સાથ અને

સહકાર આપીએ. મિત્રો જેમ સારા દિવસો કાયમ ટકતા નથી તેમ આ પણ જતા રહેશે.

આપણે સહુ સાથે હોઈએ તે જ મહત્વનું છે.

ભારત માતાની જય

મારા પ્રાણથી પ્યારો મારો દેશ/

જય હિંદ

મિત્રો સાંભળો વ્યથા

૨૦૦૧ ની ૨૬ ,જાન્યઆરીએ થયેલો એ ધરતીકંપ કેમ ભુલાય?

જેમણે જાન ખોયા તેમને શ્રદ્ધાંજલી. જેઓ હયાત છે અને સદમામા

હોય તેમને સર્જનહાર શક્તિ આપે. એવી પ્રાર્થના.

===========

અભિનંદન તો આપશો ને?

૧૧મી જાન્યુઆરી ,૨૦૦૭ વર્ડપ્રેસ.કૉમ પર લખવાનું શરું કર્યું હતું .
*
૧૪ વર્ષ એ નાનો સૂનો ગાળો નથી ?
*
તમારા બધાના સાથ અને સહકારે ઘ્ણું પ્રોત્સાહન પામી છું
*
શ્રી. વિજય શાહનો અંતરથી આભાર જેમેણે શરૂઆતના તબક્કામાં

ખૂબ સહાય કરી હતી.
*
આજની તારિખમાં પણ તેમનું માર્ગદર્શન મળે છે.
*
બસ, મિત્રો તમારો સાથ અને સહકાર મળે તેવી આશા !
*
સુંદર, સંસ્કારી અને સહજતા પૂર્વક તમારી સમક્ષ હાજર થઈશ .

***************************

સહુ મિત્રોનો અતઃકરણ પૂર્વક આભાર

મારા શેઠ

વારસામાં શેઠઈ તેમજ સંસ્કાર લઈને જન્મેલો વિવેક આજે આરામ ખુરશી પર ઝુલતા ઝુલતા વિચારોની દુનિયામાં ખોવાઈ ગયો. જીંદગી ચિત્રપટની જેમ તેની નજર સમક્ષથી પસાર થઈ રહી હતી. દરેક દ્રશ્ય ખૂબ જ રોમાંચ ભર્યા હતા.

ચાંદીની ચમચી ,મોઢામાં લઈને જન્મેલો આજે વિચારી રહ્યો, ક્યાં થાપ ખાધી.આમ જોઈએ તો વાંક તેનો ન હતો. પોતાના માણસો અને મેનેજરો પર મૂકેલો વિશ્વાસ તેને દગો દઈ ગયો. એ પોતે પણ ભણેલો હતો, માણસ પારખુ હતો., ધંધો ચલાવવાની બધી કાબેલિયત ગળથુથીમાં લઈને આવ્યો હતો.

ભલે પૈસાપાત્ર હતો પણ સાથે તેને પોતાની જવાબદારીનું ભાન હતું. પિતા વિજય્હતા ત્યાં સુધી ધંધાની બધી જવાબદારી તેમના શિરે હતી. ઉંમર થઈ અને ૭૫ વર્ષે કેન્સર થયું તેને કારણે ,વિદાય થયા. વનિતા મમ્મી, તો પાંચ વર્ષ પહેલાં બાથરૂમમાં લપસી પડ્યા અને તેમનું પ્રાણ પંખેરું ઉડી ગયું. નાની બહેન વિધી લગ્ન કરીને અમેરિકા ગઈ હતી.

વિવેક અને શીલા સુખી દંપતી હતા. બે બાળકો સાથે કિલ્લોલ કરતો સંસાર બાગ મઘ મઘતો હતો.વિવેકે ધંધો બરાબર ખિલવ્યો હતો. સાથે સાથે પોતાને ત્યાં કામ કરતાં બધાની કાળજી કરતો. એ બરાબર જાણતો હતો કે સારા કારિગરો અને હોંશિયાર માણસો વગર આવડો મોટો કારોબાર ચલાવવો સરળ ન હતો.

અરે ઘરમાં કામ કરતં નોકરોની પણ ખૂબ જતન પૂર્વક કાળજી કરતો. શીલા પણ ખુબ શુશિલ હતી. વિઠ્ઠલ તો તેમને ત્યાં લગભગ ૪૦ વર્ષથી કામ કરતો હતો. તેને પરણાવ્યો. મુંબઈમાં ખોલી અપાવી.તેના છોકરાઓને ભણાવ્યા, પરણાવ્યા. સારું ભણ્યા એટલે તેઓ સારી નોકરી મેળવી શક્યા.

વિવેક અને શીલાના બન્ને બાળકો ભણી ગણીને પપ્પાને કંપનીમાં કામ કરવા લગભગ તૈયાર થઈ ગયા હતા. આ વર્ષે કોલેજનું શિક્ષણ પુરું કર્યું હતું. ઉંમર માત્ર ૨૨ વર્ષની હતી .બન્ને જણા પપ્પાના શિરેથી બોજ હળવો કરવા માગતા હતા.

વિવેકે કહ્યું,’ તમે પહેલાં બધું બરાબર શિખો. બધા વિભાગનું જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરો. હજુ મારામાં તાકાત છે. ઉપરાંત આપણી કંપનીના મેનેજર બધા સારા છે. આખા કુટુંબે યુરોપ ફરવા જવાનો કાર્યક્રમ બનાવ્યો.

જવાના બે દિવસ પહેલાં વિવેકને એક કામ આવી ગયું.

‘તમે લોકો જાવ, લંડન ફરો, હું તમને પેરીસમાં મળીશ’.

બધું જ નક્કી કર્યા મુજબ ચાલતું હતું. બે દીકરા સાથે શીલા નિકળી ગઈ, વિવેક હજુ બધાને વિમાનઘર પર મુકી ઘરે આવે છે ત્યાં તો સમાચાર મળ્યા કે પ્લેનમાં રન વે પર આગ લાગી. મારતી ગાડીએ પાછો એરપોર્ટ પહોંચ્યો. પ્લેન હજુ ઉડ્યું પણ ન હતું.

રન વે પર , અખે આખું બોઈંગ ૭૪૭ આગની લપટોમાં હોમાઈ ગયું. આગ હોલવવામાં નાકામ રહ્યા. એક પણ વ્યક્તિ જીવિત બચ્યું ન હતું. વિવેક ગાંડા જેવી હાલતમાં ઘરે પાછો આવ્યો. આગમાં ભડથું થઈ ગયેલી લાશો ઓળખવી પણ મુશ્કેલ હતી. આ ત્રણે જણા બિઝનેસ ક્લાસમાં હતા તેથી થોડી ઘણી નિશાનીઓ પ્રાપ્ત થઈ. ખેર, શું કામનું ?

જે પણ હાથ લાગ્યું તે લઈ સ્મશાનમાં જઈ બાકીની વિધિ પતાવી. ઘર એનું એ પણ, પત્ની અને બાળકો ક્યાં? વિવેક ગાંડા જેવો થઈ ગયો. સમયનો લાભ ઉઠાવી મેનેજરોએ તેની કંપનીમાં ગોટાળા કર્યા.

વિવેકને કશાની પડી ન હતી. એના માટે જીવન ખારું દવ જેવું થઈ ગયું હતું. બહેન આવી થોડા દિવસ રહીને પાછી જતી રહી. જૂના નોકર વિઠ્ઠલને આ બધી વાતની ખબર પડી. એ હવે ગામ જતો રહ્યો હતો. બાળકો સારું કમાતા હતા એટલે નિવૃત્તિમય જીવન ગાળતો. ખેતીવાડીનું ધ્યાન રાખતો.

મુંબઈ આવ્યો અને વિવેક શેઠને મળ્યો. શેઠની હાલત એનાથી જોવાઈ નહી. પોતાના બાળકોને સમજાવી શેઠની કાળજી કરવા રોકાઈ ગયો.

‘શેઠ હવે, હું મરીશ નહી ત્યાં સુધી આપની સાથે રહેવાનો છું’.

‘જો ભાઈ, મારી પાસે હવે એવા પૈસા નથી રહ્યા. મારે જીંદગી પૂરી કરવાની છે’.

‘શેઠ તમે આવું બોલીને મને પાપમાં ન નાખો’.

બસ હવે પાછાં જાય તે બીજા !

મનોમંથન

*********૧

. પુત્ર અને પુત્રવધુને સાથે રાખવા માટે આજની ૨૧મી સદીમાં કોઈ ઉત્સુક નથી. કિંતુ જ્યાં સુધી તેઓ બન્ને સદ્ધર ન થાય ત્યાં સુધી સાથે રહેવું હોય તો તેમાં ખોટું નથી !જો સંસ્કાર સાચા હશે તો દરેક બાળકને પોતાની જવાબદારીનું ભાન હોય છે પછી તે દીકરો હો કે દીકરી ! આ શિક્ષણ કોઈ શાળા યા કોલેજમાંથી મળતું નથી.*

**૨.

પુત્રવધુ તમારી દીકરી નથી એમાં શંકા નથી. જો હોત તો તમારે ત્યાં તેના લગ્ન ન થયા હોત ! જો તે ભૂલ કરે અને છે તો સમજાવવામાં વાંધો નથી. માનવું ન માનવું તેની મરજી ! દીકરીને સારા સંસ્કાર આપ્યા હશે તો નિશ્ચિંત રહેજો !

**૩.

સહુ પોતાનું ચરિત્ર અને વર્તન તપાસે ! તમારે ત્યાં નવી આવેલી દુલ્હનનું ચરિત્ર તપાસવા વાળા તમે કોણ ? દીકરીનું ચરિત્ર તમારી જાણમાં હોય છે.

**૪

. જો કદાચ સાથે રહેતા હોય તો કાંઈ ફૂટપટ્ટી લઈને કામકાજ માટે લીટી ન દોરાય “સમઝણ” નામની કોઈ ચીજ છે જે વડીલોને વરી હોય છે. બાળકો હમેશા તેમની સાહબી ભોગવે તેમાં ખોટું શું છે ?

**૫.

આજકાલના નહો સદીઓથી ચાલતું આવ્યું છે, પતિ અને પત્નીની બાબતમાં ત્રીજો ન બોલે તે તેના હિતમાં છે. પછી એ સંસાર દીકરીનો હોય કે દીકરાનો !

**૬.

દીકરો અને તેની પત્નીના સંતાનો તમારા પૌત્ર અને પૌત્રી કે દૌહિત્ર અને દૌહિત્રી છે. તમારે માત્ર તેમને લાડ કરવા અને વાર્તાઓ સાંભળવી હોય તો કહેવી. તેઓ તમારા બાળકો નથી એ હકિકત છે. આ સલાહ દીકરીના બાળકો માટે પણ લાગુ પડે છે.

**૭.

પુત્રવધુને કોઈ જબરદસ્તી નથી લાગણી સમજવાની કે સેવા કરવાની. એક વસ્તુ અંહી નોંધીશ. જાનવર પણ તમારી સાથે હોય તો તેના માટે પ્રેમ જન્મે સ્વભાવિક છે ! દીકરી ભલે માતા અને પિતાને પ્યાર કરતી હોય. યાદ રાખવું અગત્યનું છે, ” સાસુ અને સસરા પ્રાણથી પ્યારા પતિના માતા અને પિતા છે ” !

**૮.

તમારે નિવૃત્ત થયા પછી શું કરવું એ તમારી ઉપર નિર્ભર છે.. નિવૃત્તિની પ્રવૃત્તિ એ સુખી જીવનની ચાવી છે.

**૯.

નિવૃત્તિ દરમ્યાન મઝા કરો યા જરૂરિયત મંદોને ઉત્થાન કરવામાં મદદ, બીમારની સેવા કે સામાજીક કાર્ય આ યાદી ખૂબ લાંબી છે.. તમારી મનપસંદની પ્રવૃત્તિમાં પ્રવૃત્ત થાવ.

**૧૦.

તમારા બાળકોના બાળકો એ તો પ્રસાદી છે. પ્રભુએ તમારી જીંદગીની પ્રાર્થના સાંભળી તેની હયાતીની ખાત્રી આપી છે. આવેલા બાળકોને ભરપૂર પ્રેમ આપો. આસક્ત ન થાવ !

.***

અક્ષરોએ આળસ ખાધી

અક્ષરો આળસ મરડીને બેઠા થયા.

*ભાષા ભૂષણોથી સોહી ઉઠી

.*કવિતા કિલકિલાટ કરી રહી.

*આખોય શબ્દકોષ અલંકારિત થઈ ઉઠ્યો.

*અરે બાપુ હર્ષોલ્લિત થઈ ગયા.

*પાટિદાર પટિયા પાડવા લાગ્યો.

*બાપુ, તારી ‘ઘણી ખમ્મા”. *

સૂરજ સાત ઘોડાના રથ પર સવાર થઈ ફરવા નિકલ્યો.

*પંખીનું ટોળું ગગનમાં સહેલગાહે નિસર્યું.*

છોકરાઓ કૂતરાની પાછળ લાકડી લઈ દોડ્યા.*

છોકરીઓ ઝાંઝર ઝમકાવી રહી.*

બાપુએ ખોંખારો ખાઈ ‘એલાન’ કર્યું .

*ખુશીની મારી કીડીઓ કતાર બંધ નિકળી પડી.

*મંગુભાઈ, મંછીનો હાથ પકડી મંદીરે નિસર્યા.

*આપણે ખુશખુશાલ દીકરા સંગે ફુદડી ફર્યા.

*જીંદગીની રમતમાં આંખે પાટા બાંધ્યા, જણાય ચોં થી ?

*પેલો ભગલો અહંકારનું પૂતળું નાકનું ટેરવું ઉંચુ રાખી હાલ્યો જાય !

*ટપાલી લગનની કંકોત્રી દઈ, મ્હોં ફાડી ઉભો રહ્યો. ” બક્ષિસ લેવા”

*આજે તને નિરાશ નહી કરું ‘મ્હોંમાંયેથી ફાટ, કેટલા દંઉ’.*

*લગનનો દી’ભાળી મન પાંચમનાઅ મેળે પહોંચી ગયું.

*ત્યાંતો બાપુ હરખ પદુડા થઈ બોલ્યા, ” અલ્યા મંદીરે કેટલા દેવાના’.

*હંધુય એ પેલા ભગવાનનું, મારે બે ટંક ભોજન’.

*આ ૨૧મી સદીમાં આવા બાપુને બે હાથ અને માથુ નમાવી પ્રણામ

સફળ કરવું

હે, ઇશ્વર અર્પિત અણમોલ

જીવન મારે સફળ કરવું

મહેનત મારે કરવી પડે તો

મહેનતથી મારે ના ડરવું

****

હે બાળપણ મેં રમતા રમતા

મસ્તી કરીને પુરું કર્યું.

બાળપણની યાદોમાં રાચી

જીવન મારે સફળ કરવું

**

હે, શાળામાં ભણી ગણીને

કોલેજના પગથિયા ચડી

ભવિષ્યના સપના સજાવ્યા

જીવન મારે સફળ કરવું

**

અગ્નિ સમક્ષ ફેરા ફરીને

સંસારમાં પગરણ માંડ્યું

ગ્રહસંસારમાં ડૂબતા ડૂબતાં

જીવન મારે સફળ કરવું

**

પ્રૌઢાવસ્થા વટાવી ઘડપણ

દ્વારે આવી પહોંચી

અસીમ અથાગ શ્રમ જતાવ્યા

જીવન મારે સફળ કરવું

**

મરતા મરતા ના જીવવાની

કસમ મેં દીધી હતી

મૃત્યુ શૈયા, શ્રીજી સુમિરન

જીવન મારે સફળ કરવું

ઉભી રહે (microfiction)

ઉભી રહે તું !

સાંભળતી નથી !

ભૂખ લાગી છે ?

આજે ખાવાનું નહી મળે.

રાતના ઠંડી લાગે તો મારા પલંગ પર સૂવા નહી આવતી !

આજે મને બહુ હેરાન કરી !

બારણામાં ઉભેલી આરોહી માનો આવો મિજાજ જોઈ ઠંડી થઈ ગઈ.

તેને થયું આજે કોની ખેર નથી ? પપ્પા તો ઓફિસે હોય .શું નાની બહેન સ્વરાએ આજે મમ્મીને

આટલી બધી પરેશાન કરી ?

તેની વહારે ધાવા ધડામ દઈને બારણું ખોલ્યું.

બારણું ખુલતાની સાથે “લ્યુના” બારણાની બહાર ભાગી ગઈ !

નવરાત્રી, ૨૦૨૦

મિત્રો ‘કોરોના’ એ આંખ ખોલી. નવરાત્રીનો ખોટો આડંબર ત્યજવા મજબૂર બન્યા. વર્ષોથી ચાલી આવતી ભારતિય પ્રણાલી અપનાવી તેનો આનંદ લુંટીએ.

દિસ્કો ડાંદિઆને ગરબાને નામે ભવાઈ, વરવા દ્રૂશ્યો બધાને તિલાંજલી મળી.

માતાની ઉપાસના, દિલને ફંફોળવાનો સુંદર સમય આવો તેનો સદ ઉપયોગ કરીએ.
નવરાત્રીના નવલા દિવસોને આનંદથી ઉજવીએ.

પહેલી નવરાત્રીની રાત કેવી ગઈ ?

‘અંતર્મુખતા’નો પ્રયત્ન કર્યો?
**
આજે ‘સમેટવાની’ શક્તિ વધારીશું **
**
‘સહનશિલતા’ વધારવી.
**
‘સમાવવાની’ શક્તિ.
**
‘પરખવાની’ શક્તિ.
**
‘નિર્ણય લેવાની’ શક્તિ.
**
‘સામનોકરવા’ની શક્તિ.
**
‘સહયોગ’ આપવાની શક્તિ.
**
આઠ દિવસ દરમ્યાન આ બધી શ્ક્તિ વિષે વિચારી તેમાં

વૃદ્ધિ કરીશું તો નવમે દિવસે જીવનમાં ‘સંતોષ’ની પ્રાપ્તિ થાય.
**
“દશેરાને ” દિવસે અંતરમાં આનંદની અતિ વૃષ્ટિ.